پرسش از شما :

در مورد آقای سیدابوالفضل برقعی توضیح دهید، لطفا آیا سنی شد؟ من ایشونو در لباس علمای شیعه دیدم. بعضی سنیها روی ایشون خیلی مانور میدن ؟

 پاسخ از ما:

 آقای سید ابوالفضل برقعی ( 1287-1370) دارای دیدگاه های تجدید نظر طلبانه در عقاید شیعه بود و به اسم مبارزه با خرافات در مذهب تشیع بسیاری از عقاید حقه شیعه را خرافه انگاشت هر چند خود سنی شدن خویش را انکار نمود ولی برخی از آثار وی او را نه تنهادر شمار اهل تسنن که در او رادر سلک وهابیون قرار داده است . به طور کلی « دوران زندگی ی به سه دوره تقسیم می شود ؛ دوره ای که به سراغ برخی گرایش های غیر معمول مانند تصوف و غیره رفته و آنها را به عنوان خرافه و بدعت مورد انکار قرار می دهد .

دوره دوم زمانی که وی به سراغ برخی از باورهای شیعه رفته اندک اندک به عنوان خرافه از آنها یاد می کند در این دوره است که او می کوشد تا نگرشی معتدل از مذهب ارائه دهد . در مرحله سوم وی پا را فراتر گذاشته , اصل تشیع را مورد انتقاد قرار داده و در اوج کار به وهابیت می رسد . در میان آثار وی کتاب هایی وجود دارد که مربوط به مراحل نخست می باشد همچنان که برخی آثار وی مربوط به دوره اخیر است وی فهرست 77 کتاب خود را در خاطراتش آورده که از آن جمله عقاید امامیه اثنا عشریه است که جلوی آن نوشته است « مربوط به قبل از استبصار این جانب است » از جمله آثار دوره سنی شدن وی و گرایش به وهابی گری یکی نقد المراجعات سید شرف الدین است و نیز کتاب عقیده اسلامیه , تألیف محمد بن عبد الوهاب که با مقدمه و اضافاتی ترجمه وآن را به اعتراف خود در خاطراتش به نام مستعار عبد الله تقی زاده چاپ نمود همچنین کتاب خرافات وفور در زیارت قبور است . از آثار دیگر وی که بیانگر دیدگاه انحرافی اوست کتاب تضاد مفاتیح الجنان با قرآن و کسر الصنم که کتاب اخیر توسط یکی از سنیان بلوچ با نام ملازاده بلوچی مقیم عربستان به عربی ترجمه و در کشور اردن منتشر شد . کتاب فارسی دیگر او که در عربستان چاپ و میان حجاج ایرانی توزیع می شود کتاب رهنمود سنت در رد اهل بدعت است که خلاصه منهاج السنه ابن تیمیه ی باشد که وی حواشی و توضیحاتی بر آن افزدوه است با طرح این کتاب در سال 1366 وی دستگیر و برای مدت شانزده ماه در زندان اوین زندانی شد . این اثر بهترین شاهد بر آن است که برقعی حتی در سطح یک سنی عادی هم نماند بلکه به صورت یک وهابی تمام عیار به تبیین دیدگاههای محمد بن عبد الوهاب و ابن تیمیه پرداخت.»( جعفریان , رسول , جریان ها و سازمان های مذهبی سیاسی ایران سال های 1320- 1357, تهران, مرکز اسناد انقلاب اسلامی, 1383, ص 649- 650)